KOŚCIÓŁ PARAFIALNY PW. PODWYŻSZENIA ŚWIĘTEGO KRZYŻA W MOSZCZENICY

Obecny murowany kościół Podwyższenia Świętego Krzyża wybudowany został w 1769 roku z fundacji referendarza wielkiego koronnego, marszałka izby poselskiej Sejmu Czteroletniego – Stanisława Małachowskiego. Historia kościoła parafialnego sięga początków XV wieku, kiedy to dzięki fundacji arcybiskupiej (arcybiskupa gnieźnieńskiego Mikołaja Trąby) wybudowano kościół drewniany i erygowano parafię. W 1621 roku kościół drewniany, głównie z powodu swej dawności został rozebrany i jeszcze w tym samym roku, dzięki funduszom wojewody kaliskiego i ówczesnego właściciela Moszczenicy Ludwika Małachowskiego powstał nowy drewniany kościół. Świątynia drewniana przetrwała do roku 1769, kiedy to wzniesiono nowy kościół murowany. 
W latach 1900-1908 staraniem proboszcza ks. Józefa Jędrychowskiego kościół parafialny pod wezwaniem Podwyższenia Świętego Krzyża w Moszczenicy poddany został gruntownej odbudowie. W roku 1916 proboszcz ks. Wincenty Matuszewski przeprowadził kolejne inwestycje. 

Dzisiejszy kościół w Moszczenicy to kościół orientowany, styl późnobarokowy, salowy, z półkolistym prezbiterium. Przy nawie znajdują się prostokątne kaplice: od północy św. Antoniego, od południa Najświętszej Marii Panny. 
W 1973 roku staraniem proboszcza ks. Mieczysława Paluszka rozbudowano świątynię poprzez wydłużenie istniejącego kościoła o 12,5 m. Przy rozbudowie zachowano dokładnie architekturę starego kościoła. 
Do zabytków sztuki stanowiących własność parafii należą: ołtarz w kaplicy św. Antoniego z XVII/XVIII wieku, tabernakulum późnobarokowe, chrzcielnica drewniana rokokowa z połowy XVIII w., kropielnica gotycka z XV w., obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem w typie Matki Boskiej Piekarskiej z połowy XVI w., korony i berło barokowe, krucyfiks późnobarokowy, monstrancja późnobarokowa z początku XVIII w., dwa kielichy barokowe: jeden ze scenami figuralnymi z I połowy XVIII w. i drugi z II połowy XVIII w., dwa relikwiarze z I połowy XVII w., oprawa mszału z 1783 roku. Wpisany do rejestru zabytków pod numerem 689 decyzją nr KL.IV -680/498/67.